Οι τρεις πρώτες εβδομάδες...

Δεν ξέρω από που να αρχίσω για να περιγράψω τις πρώτες εμπειρίες μου από τον Ελληνικό Στρατό. Αν μη τι άλλο ήταν μια βαθιά αλλαγή τρόπου ζωής σε όλα τα επίπεδα.

Το Κιλκίς αποδείχθηκε ίσως το πιο κρύο μέρος που έχω βρεθεί ποτέ. Την πρώτη μέρα η θερμοκρασία ήταν σημαντικά κάτω από το μηδέν, παντού στο στρατόπεδο υπήρχαν παγωμένα χιόνια ενώ οι αξιωματικοί δεν έχαναν χρόνο σε κάθε ευκαιρία να σου δείξουν ποιος κάνει κουμάντο εδώ. Οι ουρές ήταν μεγάλες και οι καθυστερήσεις για να περάσεις από τα διάφορα συνεργεία σημαντικές. Ξεκινήσαμε γύρω στις 11 το πρωί και τελειώσαμε μετά τις 7 το απόγευμα. Το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να παραδώσουμε την πολιτική μας ταυτότητα. Μετά μας μαζέψαν στο ΚΨΜ όπου και αφήσαμε τους πολιτικούς μας σάκους και μας δείξαν ένα μούφα ντοκιμαντέρ για τις συνθήκες διαβίωσης στον ΕΣ.

Μετά μεταφερθήκαμε στο ιατρικό συνεργείο όπου μας μοιράσαν σε λόχους, μας ζητήσαν αντίγραφα πτυχίων και μας περάσαν από πλήρη σωματική εξέταση (ναι, και οπτική επιβεβαίωση ότι έχουμε δύο όρχεις). Τέλος, κάναμε και τα εμβολιάκια μας και τον έλεγχο της ομάδας αίματος μας (προσωπικά δεν τα έκανα γιατί είμουν κρυωμένος).

Στην συνέχεις και ενώ περιμέναμε ώρες στο κρύο να τελειώσουν οι προηγούμενοι, πήγαμε στο συνεργείο ένδυσης όπου και μας δώσαν το "λουκάνικο", στολές παραλαγής και εξόδου, μπότες, χιτώνια, τζάκετ, κάλτσες και όλα τα άλλα απαραίτητα. Μην φαντάζεστε καμιά πολιτισμένη διαδικασία, όλα στον στρατό γίνονται στα γρήγορα και όποιος προλάβει. Πολλοί βρέθηκαν με μεγαλύτερα ή μικρότερα παντελόνια ή πουκάμισα.... και αλλαγές δεν προβλέπονται - εκτός και αν είσαι τυχερός.

Τέλος, μεταφερθήκαμε στον λόχο όπου και αλλάξαμε ώστε να ολοκληρωθεί η βασική μετάλλαξη και σε μια μέρα είχαμε γίνει φαντάροι.

Τις τρεις εβδομάδες που πέρασαν στο Κιλκίς τις χωρίζω σε τρεις φάσεις. Στην πρώτη φάση είχαμε να αντιμετωπίσουμε πολύ κρύο, μελαγχολικές διαθέσεις (ειδικά τις πρώτες μέρες), τις φωνές των αξιωματικών (όποιος δεν αντέχει τις φωνές ας μεταναστεύσει), ανούσια πράγματα (όπως το 100% προβλεπόμενο στρώσιμο του κρεββατιού), ατέλειωτες ώρες αναμονής (για να πας για φαί ή για εκπαίδευση) και άπειρες προσό-χες και αναπαύσεις. Ευτυχώς είχαμε και τις εξετάσεις για ΥΕΑ (έφεδρους αξιωματικούς) και γλυτώσαμε κάποιο κρύο και κάποιες ώρες ορθοστασίας. Είχαμε επίσης τους πρώτους αναφερόμενους επειδή δεν κάθονταν ακίνητοι ή επειδή χασμουριόντουσαν ή γιατί ο φοριαμός τους δεν ήταν προβλεπόμενος (ο στρατός σου παρέχει μια ντουλάπα που λέγεται φοριαμός και η οποία πρέπει να έχει συγκεκριμένα πράγματα άσχετα αν μένει μισοάδεια). Δοκιμάσαμε και την πρώτη επιθεώρηση της Παρασκευής και ως ψάρια (του γλυκού νερού) προσπαθήσαμε να είμαστε προβλεπόμενοι.

Την δεύτερη βδομάδα χρεωθήκαμε όπλα, κράνη, εξαρτήσεις και το σακίδιο εξτρατείας (Μ71). Όλα κάκιστης ποιότητας, χιλιοχρησιμοποιημένα, σκουριασμένα και βρώμικα. Ειδικά τα αδιάβροχα ήταν τόσο βρώμικα που λέγαμε ότι και να χρειαστεί δεν πρόκειται να τα φορέσουμε ποτέ (... καλύτερα να τρώγαμε την γλώσσα μας). Σε πρώτη επαφή με το όπλο (G3A3) μου φάνηκε βαρύ και παρωχημένης τεχνολογίες. Μάθαμε το επ-ώμου, παραπόδας και παρουσιάστηκε και αρχίσαμε να μυρίζουμε αληθινοί στρατιώτες. Επίσης δοκιμάσαμε τις πρώτες υπηρεσίες, μαγειρία και θαλαμοφυλίκια. Έκανα μια βάρδια θαλαμοφύλακα σε γερμανικό ωράρια (2-4) (χώρια τα πρωινά και απογευματινά δυωρά μου ) και είμουν σαν κοτόπουλο την επόμενη. Τα μαγειρία από όλους θεωρήθηκαν χειρότερη υπηρεσία γιατί είναι 24ωρη και ... όπως και να έχει να φροντίζεις για την σίτιση και την καθαριότητα ενός χώρου που τρώνε 400 άτομα δεν είναι και η πιο χαλαρή δουλειά.

Η τρίτη εβδομάδα ήταν η εβδομάδα της μεγάλης κούρασης. Ήδη από την δεύτερη κάναμε μερικές βραδυνές πορείες με όπλα και κράνη σε κάτι σπιτάκια έξω από το στρατόπεδο όπου και μας μιλούσαν για παρωχημένες τεχνικές πολέμου. Αυτήν την εβδομάδα όμως προστέθηκε και η πρώτη βολή αρκετά μακριά από το στρατόπεδο; μια πορεία μέσα στις λάσπες και με πολύωρες αναμονές. Το ίδιο απόγευμα προστέθηκε και προετοιμασία για παρέλαση και ορκομωσία και βρέθηκα 14 ώρες όρθιος και τις περισσότερες με πλήρες φόρτο (και να έχω χάσει και το μεσημεριανό γεύμα). Τέλος έφτασε η Παρασκευή, η μέρα της ορκομωσίας όπου είχαμε και ένα ατυχές συμβάν με ένα παιδί που λιποθύμησε - συνηθισμένο φαινόμενο έμαθα αργότερα λόγω κούρασης, πολύωρης ορθοστασίας και -τους καλοκαιρινούς μήνες- ζέστης.

Σε επιμέρους θέματα τώρα (χωρίς αυτά η περιγραφή είναι ημιτελής)

- Φαγητό. Το φαγητό ήταν το μικρότερο μου πρόβλημα. Το φαί δεν είχε καμία σχέση με αυτά που είχα συνηθίσει αλλά ήταν καλύτερο από αυτό που περίμενα μετά τις εφιαλτικές περιγραφές που είχα ακούσει.

-Τουαλέτες. Τούρκικες, βρώμικες, εξωτερικές και στενάχωρες. Γενικά το να πηγαίνεις τουαλέτα είναι ένα μαρτύριο αλλα σιγά-σιγα συνηθίζεις. Θα ήθελα να μπουν τα κανάλια που κόπτονται για την προστασία των πολιτών και να δείξουν πως κάνουν την ανάγκη τους οι οπλίτες. Απαραίτητα τα εμβόλια για να μην κολήσουμε καμιά χωλέρα. Αν κατουριέσαι μέσα στην νύχτα την έβαψες... πρέπει να ντυθείς και να βγεις έξω από το κτήριο μέσα στο κρύο. Τα μπάνια είναι καλύτερο και ζεστό νερό υπάρχει αρκετό.

-Συν-φάνταρα. Καλά παιδιά οι περισσότεροι αν και αρκετά μικρότεροι από μένα. Οι περιπτωσάρες δεν λείπουν, είτε χαμηλής πνευματικής υποστάθμης είτε γενικά εξωγήινης νοοτροπίας. Στην αρχή υπάρχει ένα μούδιασμα στις σχέσεις σου με τους άλλους αλλά με τον καιρό τα πράγματα βελτιώνονται.

- Αξιωματικοί. Διαφόρων ειδών. Καλοί, κακοί, προβλεπόμενοι και λιγότερο προβλεπόμενοι. Γενικά στο Κιλκίς μας πρήζουν αρκετά ενώ δεν επιτρέπονται υπνόσακοι και πολιτικοί σάκοι. Το να χωρέσεις όλα τα πράγματα στο λουκάνικο και τον στρατιωτικό σάκο ήταν μια άσκηση υπμονής αλλά τελικά έχω να ομολογήσω ότι γίνεται. Οι φωνές και οι προσωπικές προσβολές είναι σύνηθες φαινόμενο. Η έννοιες κατανόηση, ελευθερία λόγου και δημοκρατιά δεν έχουν καμία σχέση με τον στρατό. Προσωπικά με χώσανε να ξανακουρευτώ - χωρίς δικαίωμα αντιλογίας.

- Πρωινό ξύπνημα. Μικρό πρόβλημα αφού κοιμόμαστε νωρίς. Το πρωινό ξύρισμα με κρύο νερό είναι πρόβλημα όμως σιγά-σιγά το έκανα βραδυνό και κόντρα ώστε να μην φαίνονται πολύ τα γένια και να γλυτώνω χρόνο το πρωί.

- Κούραση. Τεράστια. Ο στρατός τις πρώτες βδομάδες δοκιμάζει τις σωματικές αντοχές σου. Ειδικά αν είσαι κάποιας ηλικίας και άνθρωπος του καναπέ (όπως καλή ώρα ο αρθρογράφος σας). Καθημερινό φαινόμενο να περπατάς 2-3 ώρες και να στέκεσαι 3-4 όρθιος και ακίνητος.

Λεξιλόγιο - Περιορισμένο. Μάλιστα, διατάξτε, παρών, όχι. Πολλές λέξεις απαγορεύονται (π.χ το ναι), ενώ πρέπει να μάθεις μια αργκό για να μπορείς να επικοινωνήσεις (και επιβιώσεις)

Προσωπικός χώρος και χρόνος - Ανύπαρκτος. Ακόμα και όταν ξεκουράζεσαι το κάνεις με άλλους η οποίοι μπορεί να θέλουν να μιλάνε και να γελάνε.

Χώσιμο - Καθημερινό. Ατάκες όπως "10 ΑΤΟΜΑ!!!!!" το βράδυ για να καθαρίσουν τα μαγειρία έχουν αρχίσει να γίνονται εφιάλτης. Μαθαίνεις να λουφάζεις και να το παίζεις κοιμισμένος ή κουρασμένος (όσο σε παίρνει). Οι πρωινές καθαριότητες είναι ένα λόττο, με "τυχερούς" όσους έχουν τουαλέτες.

Φωνές - Αν δεν φωνάζεις στον στρατό είσαι ένα σκουπίδι χωρίς δικαίωμα ύπαρξης. Όσοι φωνάζετε δυνατά θα γίνεται το αγαπημένο παιδί του λοχαγού. Πάρτε χολς για τον λαιμό, θα σας χρειαστούν.

Καιρός - Κρύο,κρύο,κρύο. Μην πάτε Κιλκίς χειμώνα δεν παίζεται το μέρος.

Τα σκοπέτα αρχίζουν την επόμενη εβδομάδα οπότε προβλέπω παροδική επιδείνωση των πραγμάτων. Μαθαίνουμε όμως να συμπεριφερόμαστε και να αντιμετωπίζουμε αξιωματικούς και καταστάσεις. Επίσης θα βγαίνουμε εξοδούχοι γιατί οι 19μέρες εσώκλειστοι μέσα στο στρατόπεδο δεν παίζονταν.

Γενικά η πρώτη εντύπωση μου είναι ότι στρατός είναι μια μικρή φυλακή που ισοπεδώνει την προσωπικότητα του ατόμου και τον υποβιβάζει σε ένα άβουλο εργαλείο στα χέρια των ανωτέρων του. Επίσης υπάρχει μια έκδηλη μεταβίβαση ευθυνών από πάνω προς τα κάτω με τελικό αποδέκτη της βλακείας του οποιουδήποτε ανωτέρου τον φαντάρο. Ομολογώ ότι έχει και την πλάκα του ειδικά στον θάλαμο με τα συν-φάνταρα και ευελπιστώ ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν.